ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Ἡ Φρειδερίκη, Λουίζα, Τύρα, Βικτωρία, Μαργαρῖτα, Σοφία, Καικιλία, Ὄλγα, Ἰσαβέλλα, Χριστίνα γεννήθηκε στὶς 18 Ἀπριλίου 1917 στὸν μεσαιωνικὸ πύργο Μπλάνκεμπουργκ τῆς Γερμανίας. Ἦταν κόρη τοῦ Δούκα τοῦ Μπραουνσβάϊχ Ἐρνέστου Αὐγούστου Γ', ἀρχηγοῦ τοῦ Οἴκου του Ἀνοβέρου καὶ τῆς πριγκίπισσας Βικτώριας Λουίζας της Πρωσίας, μοναχοκόρης τοῦ Γερμανοῦ αὐτοκράτορα Γουλιέλμου Β' καὶ τῆς Αὐγούστας Βικτωρίας τοῦ Σλέσβιχ-Χολστάϊν. Ἡ Φρειδερίκη ἔφερε τοὺς τίτλους: Πριγκίπισσα τοῦ Ἀνοβέρου, Πριγκίπισσα τῆς Μεγάλης Βρετανίας καὶ Ἰρλανδίας καὶ Δούκισσα τοῦ Μπραουνβάϊχ.
Μεγάλωσε στὴν Αὐστρία καὶ ἔκανε κολεγιακὲς σπουδὲς στὸ Λονδῖνο καὶ τὴ Φλωρεντία. Στὶς 27 Σεπτεμβρίου 1937 μνηστεύτηκε τὸν θεῖο της καὶ τότε διάδοχο τοῦ ἑλληνικοῦ θρόνου πρίγκηπα Παῦλο, τὸν ὁποῖο παντρεύτηκε στὶς 9 Ἰανουαρίου 1938. Ἀπὸ τὸν γάμο αὐτὸ γεννήθηκαν τρία παιδιά: Ἡ Πριγκίπισσα Σοφία (γεν. 2/11/1938), νῦν Βασίλισσα τῆς Ἱσπανίας. Ὁ Πρίγκηπας Κωνσταντῖνος (γεν. 2/6/1940), μετέπειτα Βασιλεὺς τῶν Ἑλλήνων ὡς Κωνσταντῖνος Β' καὶ ἡ Πριγκίπισσα Εἰρήνη (γεν. 11/5/1942).
Μὲ τὴν ἄφιξή της στὴν Ἑλλάδα, ἡ Φρειδερίκη ἐπιδόθηκε σὲ φιλανθρωπικὲς δραστηριότητες. Ἵδρυσε τὴ «Φανέλα τοῦ Στρατιώτου», μέσῳ τῆς ὁποίας ἔστειλε 127.000 δέματα στὸν μαχόμενο ἑλληνικὸ στρατὸ (1940-1941). Τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1941 καὶ προτοῦ εἰσέλθουν τὰ γερμανικὰ στρατεύματα στὴν Ἀθήνα, μαζὶ μὲ τὴ βασιλικὴ οἰκογένεια ἀκολούθησε τὴν κυβέρνηση τοῦ Ἐμμανουὴλ Τσουδεροῦ, ἀρχικὰ στὴν Κρήτη καὶ στὴ συνέχεια στὸ ἐξωτερικὸ (Αἴγυπτο καὶ Νότιο Ἀφρική).
Ἐπανῆλθε στὴν Ἑλλάδα μὲ ὅλη τὴ βασιλικὴ οἰκογένεια στὶς 27 Σεπτεμβρίου 1946, μετὰ τὸ δημοψήφισμα τῆς 1ης Σεπτεμβρίου 1946, ποὺ ἀποκατέστησε τὸν Γεώργιο Β' στὸ θρόνο του. Ἡ προτεστάντισσα Φρειδερίκη ἀσπάσθηκε τὸ Ὀρθόδοξο Χριστιανικὸ Δόγμα καὶ βαπτίστηκε τὸν Φεβρουάριο τοῦ 1947. Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Γεωργίου Β' καὶ τὴν ἀνάρρηση στὸ θρόνο τοῦ Παύλου (1 Ἀπριλίου 1947), ὀνομάστηκε Βασίλισσα τῶν Ἑλλήνων καὶ διαδραμάτισε ἀποφασιστικὸ ρόλο στὸ πλευρὸ τοῦ συζύγου της.
Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Συμμοριτοπολέμου (1946-1949) ἐπέδειξε σημαντικὴ δραστηριότητα, τόσο μὲ τὶς ἐπισκέψεις της στὶς πολεμικὲς ζῶνες, ὅσο καὶ μὲ τὸ φιλανθρωπικό της ἔργο. Προκάλεσε τὴ μήνη τῆς Κομμουνιστικῆς Ἀριστερᾶς μὲ τὴν ἵδρυση τῶν Παιδοπόλεων, ὅπου φιλοξενοῦνταν ὀρφανὰ τοῦ Συμμοριτοπολέμου καὶ παιδιὰ φτωχῶν οἰκογενειῶν, ἀλλὰ καὶ ἐπαναπατριζόμενα ὀρφανὰ τοῦ Παιδομαζώματος. Ὑπολογίζεται ὅτι 33.000 παιδιὰ φιλοξενήθηκαν στὶς 53 Παιδοπόλεις της Φρειδερίκης, ποὺ τοὺς παρεῖχαν τροφή, διαμονὴ καὶ ἐκπαίδευση.
Μετὰ τὸ ἀποτυχημένο ἀντικίνημα τοῦ Κωνσταντίνου (13 Δεκεμβρίου 1967) γιὰ τὴν ἀνατροπὴ τῆς δικτατορίας, ἀκολούθησε τὴ βασιλικὴ οἰκογένεια στὸ ἐξωτερικό. Παρέμεινε καὶ μετὰ τὴ μεταπολίτευση, ἀφοῦ ὁ ἑλληνικὸς λαὸς στὸ δημοψήφισμα τῆς 8ης Δεκεμβρίου 1974 κατήργησε τὴ μοναρχία.
Πέθανε ἀπὸ καρδιακὴ προσβολὴ στὰ ἀνάκτορα Θαρθουέλα της Μαδρίτης στὶς 6 Φεβρουαρίου 1981, κατὰ τὴ διάρκεια ἐγχείρισης καταρράκτη. Ἡ σορός της μὲ ἄδεια τῆς κυβέρνησης Ράλλη μεταφέρθηκε καὶ τάφηκε στὸ Βασιλικό Κτῆμα Τατοΐου στὶς 12 Φεβρουαρίου 1981. Τὴν κηδεία παρακολούθησαν ἡ οἰκογένεια της, ἐστεμμένοι καὶ περίπου 3.000 φιλοβασιλικοί.
