ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Ἡ Βασίλισσα Ὄλγα, γεννημένη ὡς Ὄλγα Κωνσταντίνοβνα τῆς Ρωσίας, ὑπῆρξε σύζυγος τοῦ Βασιλιᾶ Γεωργίου Α΄ καὶ βασίλισσα τῆς Ἑλλάδος ἐπὶ σχεδὸν μισὸ αἰῶνα. Ἦταν πρόσωπο μεγάλης σεμνότητας, εὐσέβειας καὶ φιλανθρωπίας, καὶ ἀγαπήθηκε ἰδιαίτερα ἀπὸ τὸν ἑλληνικὸ λαό.
Ἡ Ὄλγα γεννήθηκε στὶς 3 Σεπτεμβρίου 1851 στὸ Παβλόφσκ, κοντὰ στὴν Ἁγία Πετρούπολη. Ἦταν κόρη τοῦ Μεγάλου Δούκα Κωνσταντίνου Νικολάεβιτς τῆς Ρωσίας, γιοῦ τοῦ Τσάρου Νικολάου Α΄, καὶ τῆς Μεγάλης Δούκισσας Ἀλεξάνδρας του Σάξ-Ἄλτενμπουργκ.
Μεγάλωσε σὲ περιβάλλον βαθιὰ ὀρθόδοξο καὶ πατριωτικό, μὲ παιδεία ποὺ ἔδινε ἔμφαση στὴν ταπεινότητα, τὴ φιλανθρωπία καὶ τὴν ἀφοσίωση στὰ καθήκοντα.
Σὲ ἡλικία 16 ἐτῶν, παντρεύτηκε τὸν Βασιλιᾶ Γεώργιο Α΄ τῶν Ἑλλήνων, στὶς 27 Ὀκτωβρίου 1867 στὴν Ἁγία Πετρούπολη. Ἦταν ἕνας γάμος πολιτικῆς καὶ δυναστικῆς σημασίας, ἀλλὰ ἐξελίχθηκε σὲ μιὰ ἁρμονικὴ καὶ τρυφερὴ σχέση, μὲ κοινὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν πρόοδο τῆς Ἑλλάδας.
Μετὰ τὸν γάμο της, ἡ Ὄλγα ἐγκαταστάθηκε στὴν Ἀθήνα, ὅπου ἔμαθε γρήγορα ἑλληνικὰ καὶ προσπάθησε νὰ κατανοήσει καὶ νὰ ὑπηρετήσει τὸν ἑλληνικὸ λαό.
Τὸ βασιλικὸ ζεῦγος ἀπέκτησε ὀκτὼ παιδιά, τὰ ὁποῖα συνδέθηκαν μὲ τὶς εὐρωπαϊκὲς βασιλικὲς οἰκογένειες:
Κωνσταντῖνος Α΄ (1868–1923) — μετέπειτα Βασιλιᾶς τῶν Ἑλλήνων. Παντρεύτηκε τὴ Σοφία της Πρωσίας, ἀδελφὴ τοῦ Κάϊζερ Γουλιέλμου Β΄.
Γεώργιος (1869–1957) — Πρίγκιπας τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Δανίας, ὑπηρέτησε ὡς Ὕπατος Ἁρμοστὴς τῆς Κρήτης.
Ἀλεξάνδρα (1871–1891) — Πέθανε νέα, σὲ ἡλικία μόλις 20 ἐτῶν.
Νικόλαος (1872–1938) — Πρίγκιπας τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Δανίας, καλλιτέχνης καὶ μέλος τῆς Ὀλυμπιακῆς Ἐπιτροπῆς. Παντρεύτηκε τὴν Αἰκατερίνη τῆς Ρωσίας.
Μαρία (1876–1940) — Πριγκίπισσα τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Δανίας. Παντρεύτηκε τὸν Μεγάλο Δούκα Γεώργιο Μιχαήλοβιτς τῆς Ρωσίας.
Ὄλγα (1880–1880) — πέθανε βρέφος.
Ἀνδρέας (1882–1944) — Πρίγκιπας τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Δανίας, πατέρας τοῦ Πρίγκιπα Φιλίππου, Δούκα τοῦ Ἐδιμβούργου (συζύγου τῆς Βασίλισσας Ἐλισάβετ Β΄).
Χριστόφορος (1888–1940) — Πρίγκιπας τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Δανίας, μὲ ἐνδιαφέροντα στὴ μουσικὴ καὶ στὶς τέχνες.
Φιλανθρωπικὸ καὶ κοινωνικὸ ἔργο
Ἡ Βασίλισσα Ὄλγα ὑπῆρξε μία ἀπὸ τὶς πιὸ δραστήριες φιλάνθρωπες τῆς ἐποχῆς της. Μὲ αἴσθημα εὐθύνης καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν ἑλληνικὸ λαό, ἵδρυσε καὶ ὑποστήριξε πλῆθος κοινωφελῶν ἱδρυμάτων.
Νοσοκομεῖο Εὐαγγελισμός: συνέβαλε καθοριστικὰ στὴν ἀναδιοργάνωση καὶ ἐνίσχυσή του.
Ὀφθαλμιατρεῖο Ἀθηνῶν: παρεῖχε βοήθεια γιὰ τὴ στήριξη τῆς λειτουργίας του.
Ἄσυλο τοῦ Παιδιοῦ καὶ Ὀρφανοτροφεῖο Βουλιαγμένης: ἱδρύματα γιὰ ὀρφανὰ καὶ ἐγκαταλελειμμένα παιδιά.
Γηροκομεῖα καὶ ἄσυλα ἀπόρων γυναικῶν: σὲ διάφορες περιοχὲς τῆς χώρας.
Ναυτικὸ Νοσοκομεῖο Πειραιᾶ, τὸ ὁποῖο ἀργότερα ἔφερε τὸ ὄνομά της.
Ἐκκλησιαστικὰ ἔργα: χρηματοδότησε τὴν ἀνέγερση ναῶν, ὅπως τῆς Ἁγίας Τριάδας στὸν Πειραιᾶ (ρωσικοῦ ρυθμοῦ), καὶ ὑποστήριξε τὴν ἑλληνικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
Σύσταση τοῦ «Πατριωτικοῦ Συνδέσμου Κυριῶν», μὲ σκοπὸ τὴ φροντίδα τῶν τραυματιῶν πολέμου καὶ τὴν κοινωνικὴ ἀλληλεγγύη.
Ἡ Μετάφραση τῆς Καινῆς Διαθήκης (1901)
Μὲ βαθιὰ θρησκευτικότητα, ἡ Ὄλγα ἀνέθεσε τὴ μετάφραση τῆς Καινῆς Διαθήκης στὴ δημοτικὴ γλῶσσα, ὥστε νὰ εἶναι κατανοητὴ στὸν ἁπλὸ λαό.
Ἂν καὶ τὸ ἔργο ἔγινε ἀπὸ εὐσέβεια, προκάλεσε σφοδρὲς ἀντιδράσεις καὶ ταραχὲς γνωστὲς ὡς «Εὐαγγελικά», δεῖγμα τῆς ἔντασης μεταξὺ συντηρητικῶν καὶ προοδευτικῶν κύκλων τῆς ἐποχῆς.
Τὸ 1913, ὁ Γεώργιος Α΄ δολοφονήθηκε στὴ Θεσσαλονίκη, γεγονὸς ποὺ συγκλόνισε τὴ Βασίλισσα Ὄλγα. Μετὰ τὸν θάνατό του, ἀποσύρθηκε ἐν μέρει ἀπὸ τὴ δημόσια ζωή, παραμένοντας ὅμως ἐνεργῆ σὲ φιλανθρωπικὰ ζητήματα καὶ κοντὰ στὰ παιδιά της.
Στὰ χρόνια τοῦ Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου καὶ τῶν πολιτικῶν ἀναταραχῶν, βρέθηκε ἀρκετὲς φορὲς ἐκτὸς Ἑλλάδας, ἀνάμεσα στὴ Ρωσία, τὴν Ἑλβετία καὶ τὴν Ἰταλία.
Τελευταῖα χρόνια καὶ θάνατος
Ἡ Ὄλγα ἐπέστρεψε προσωρινὰ στὴν Ἑλλάδα τὸ 1920, ὅταν ἀρρώστησε ὁ ἐγγονός της Βασιλιᾶς Ἀλέξανδρος, τὸν ὁποῖο φρόντισε μέχρι τὸν θάνατό του. Τὰ τελευταῖα της χρόνια τὰ πέρασε κυρίως στὴ Ρώμη, ὅπου καὶ πέθανε στὶς 18 Ἰουνίου 1926.
Ἡ σορός της μεταφέρθηκε καὶ ἐτάφη στὸ Τατόϊ, δίπλα στὸν ἀγαπημένο της σύζυγο, Γεώργιο Α΄.
Κληρονομιὰ καὶ μνήμη
Ἡ Βασίλισσα Ὄλγα ἔμεινε στὴν ἱστορία ὡς σύμβολο ἀγάπης, προσφορᾶς καὶ ταπεινότητας. Πολλὰ ἱδρύματα, δρόμοι καὶ νοσοκομεῖα φέρουν τὸ ὄνομά της (ὅπως τὸ Νοσοκομεῖο «Βασίλισσα Ὄλγα» στὴ Θεσσαλονίκη).
Ἡ ζωή της ἀντιπροσωπεύει τὴ συνάντηση τῆς ρωσικῆς εὐγένειας μὲ τὸ ἑλληνικὸ φιλότιμο, καὶ ἡ δράση της ἄφησε ἀνεξίτηλο ἀποτύπωμα στὴ νεότερη ἱστορία τῆς Ἑλλάδας.
